Dag 17
Blijf op de hoogte en volg Michelle``
17 Juni 2018 | Italië, Verona
Met fiets en dochter naar Rome
Zondag 17 juni
Vandaag de laatste tocht door de Alpen richting Verona. Het is weer bloedheet dus goed insmeren. De eerste 50 kilometer is het landschap nog identiek als de dagen daarvoor. Hoge steile bergen en eindeloze wijnplantages, de rivier Adige verbreed zich stroomafwaarts en bepaalt steeds meer het landschap. Een wielrenploeg in oranje shirts met het opschrift Resie Verona passeert ons en dat met een gering snelheidsverschil. Michelle kijkt mij aan en dat zegt genoeg. Erachteraan en in de slipstream volgen we ze met een snelheid van pakweg 25 kilometer per uur. Telkens zien we ze staand op de pedalen om hun poepert te ontlasten van de smalle zadels. Hebben wij veel minder last van met onze luxe gelzadels. Met gemak volgen we ze zo een kilometer of tien, helaas niet verder want ze doen een wielerpitstop aan.
Aan het einde van de Alpen wringt de Adige zich een door een smalle kloof met hoge loodrechte wanden. Het is een imposant gezicht en dat verklaart de vele dagtoeristen met fotocamera’s. Op een bord staat aangegeven dat de ijstijd tot hier het landschap heeft gevormd en dat ook het Gardameer hierdoor ontstaan is.
Hierna is het zo maar gedaan met de bergen. Het landschap wordt heuvelachtig en er liggen veel dorpen tot aan Verona. Eerst nog maar een paar flessen water gehaald bij een Supermercato want veel drinken anders hou je het niet vol, 35 cent voor een literfles, spotgoedkoop. Doordat we snel konden opschieten kwamen we al om 13.30 uur in Verona aan.
Dus alle tijd om de stad door te wandelen en alle winkels waren gewoon open tot tevredenheid van de dames. Het was ontzettend druk en wat opviel waren de vele zwaar bewapende militairen en civiele bewakers op elke hoek. Wel grappig is de outfit van de militairen, ze zien eruit als een moderne versie van Robin Hood.
En natuurlijk kwamen we langs de plek bekend van Romeo en Julia en de romantische film “letters to Juliet”. De plek waar de film begint en waarin Claire dankzij Sophie haar oude liefde Lorenzo Bartolini terug vindt en Sophie uiteindelijk de enige echte ware Charlie. Helaas is het er zo druk dat elke romantische gedachte als sneeuw voor de zon verdwijnt. Gauw een terras in een achteraf steeg gezocht voor een aperol spritz.
S avonds in een plaatselijke taverne heerlijk genoten van een bruschetta, een tagliatelle en een vino bianco met keuvelende Italianen om ons heen. Dit is het echte Italië gevoel.
Zondag 17 juni
Vandaag de laatste tocht door de Alpen richting Verona. Het is weer bloedheet dus goed insmeren. De eerste 50 kilometer is het landschap nog identiek als de dagen daarvoor. Hoge steile bergen en eindeloze wijnplantages, de rivier Adige verbreed zich stroomafwaarts en bepaalt steeds meer het landschap. Een wielrenploeg in oranje shirts met het opschrift Resie Verona passeert ons en dat met een gering snelheidsverschil. Michelle kijkt mij aan en dat zegt genoeg. Erachteraan en in de slipstream volgen we ze met een snelheid van pakweg 25 kilometer per uur. Telkens zien we ze staand op de pedalen om hun poepert te ontlasten van de smalle zadels. Hebben wij veel minder last van met onze luxe gelzadels. Met gemak volgen we ze zo een kilometer of tien, helaas niet verder want ze doen een wielerpitstop aan.
Aan het einde van de Alpen wringt de Adige zich een door een smalle kloof met hoge loodrechte wanden. Het is een imposant gezicht en dat verklaart de vele dagtoeristen met fotocamera’s. Op een bord staat aangegeven dat de ijstijd tot hier het landschap heeft gevormd en dat ook het Gardameer hierdoor ontstaan is.
Hierna is het zo maar gedaan met de bergen. Het landschap wordt heuvelachtig en er liggen veel dorpen tot aan Verona. Eerst nog maar een paar flessen water gehaald bij een Supermercato want veel drinken anders hou je het niet vol, 35 cent voor een literfles, spotgoedkoop. Doordat we snel konden opschieten kwamen we al om 13.30 uur in Verona aan.
Dus alle tijd om de stad door te wandelen en alle winkels waren gewoon open tot tevredenheid van de dames. Het was ontzettend druk en wat opviel waren de vele zwaar bewapende militairen en civiele bewakers op elke hoek. Wel grappig is de outfit van de militairen, ze zien eruit als een moderne versie van Robin Hood.
En natuurlijk kwamen we langs de plek bekend van Romeo en Julia en de romantische film “letters to Juliet”. De plek waar de film begint en waarin Claire dankzij Sophie haar oude liefde Lorenzo Bartolini terug vindt en Sophie uiteindelijk de enige echte ware Charlie. Helaas is het er zo druk dat elke romantische gedachte als sneeuw voor de zon verdwijnt. Gauw een terras in een achteraf steeg gezocht voor een aperol spritz.
S avonds in een plaatselijke taverne heerlijk genoten van een bruschetta, een tagliatelle en een vino bianco met keuvelende Italianen om ons heen. Dit is het echte Italië gevoel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
