Dag 18
Blijf op de hoogte en volg Michelle``
18 Juni 2018 | Italië, Ferrara
Met fiets en dochter naar Rome
Maandag 18 juni
Vandaag een niet ingeplande rustdag. De bedoeling was om vanuit Verona te fietsen naar Ferrara. Helaas een klein foutje gemaakt tijdens de reisplanning, de geschatte afstand was circa 100 kilometer, blijkt echter zo’n 140 kilometer te zijn. Dat is bij 35 graden echt teveel van het goede (watje), het moet wel leuk blijven.
Gelukkig zijn we voorzien van een bezemwagen en daarom de fietsen achterop de auto gezet en de rit naar Ferrara met de auto gemaakt. En daar hebben we geen seconde spijt van want het landschap is ontzettend eentonig. De provinciale weg SS343 die we daarvoor volgden was echter wel een ramp. De weg zat vol met gaten en we hielden ons hart vast als we weer door een gat knalden. De vrachtwagens slingerden letterlijk over deze weg om de gaten te mijden.
De rivier Adige zien we tijdens deze rit niet meer, wel een vlak boerenland met maisvelden afgewisseld door knollenland met daartussen braakliggende velden. Soms hier en daar een boerengehucht waarbij sommige boerderijen tot ruïnes vervallen zijn. Lijkt eigenlijk wel een beetje op Friesland uitgezonderd de ruïnes. Een 10 kilometer voor Ravenna kruisen we de rivier Po en daar is de naam van het gebied ook van afgeleid, Povlakte. De Po wordt door de Italianen ook wel “il grande Fiume” genoemd, de grote rivier. Ook langs de Po zijn hoge dijken aangebracht om het achterland te beschermen. De rivier voert namelijk enorme hoeveelheden sediment mee uit de Alpen maar kan dit nergens afzetten waardoor de bodem ophoogt, scheepvaart niet mogelijk is en de dijken telkens verhoogd moeten worden.
Om 13.30 uur bereiken we Ferrara. Het hotel ligt aan de rand van de stad net voorbij een enorm petrochemisch gebied. Na inchecken de fiets weer gepakt, Anita een leenfiets, en zo naar de oude binnenstad van Ferrara gefietst. De stad heeft een middeleeuwse kern en wat is de fiets een ideaal middel om de zeer smalle middeleeuwse straatjes te verkennen. En ook hier hypermoderne winkels in gebouwen van honderden jaren oud. Een enorme vesting in het hart van de stad (Castello Estense) domineert het stadsbeeld.
Wat opvalt is dat de Italianen hier wel massaal de fiets gebruiken, vooral jonge mensen. En wat dan echt in het oog springt is dat deze fietsen bijzonder jaren 70 ogen. Een zeer dun buizenframewerk met een ouderwetse dynamo en fragiele spatbordvorkjes. Daarbij ogen onze fietsen hypermodern en je zag ze er ook verlekkerd naar kijken, dus dubbele sloten erop bij het stallen.
In een middeleeuws achterafstraatje bij een Trattoria drie Aperol spritz besteld. We kregen er een bakje pinda’s bij, een bakje chips en een schoteltje hambroodjes. De rekening was 10 euro, daarmee kan je thuiskomen.
Maandag 18 juni
Vandaag een niet ingeplande rustdag. De bedoeling was om vanuit Verona te fietsen naar Ferrara. Helaas een klein foutje gemaakt tijdens de reisplanning, de geschatte afstand was circa 100 kilometer, blijkt echter zo’n 140 kilometer te zijn. Dat is bij 35 graden echt teveel van het goede (watje), het moet wel leuk blijven.
Gelukkig zijn we voorzien van een bezemwagen en daarom de fietsen achterop de auto gezet en de rit naar Ferrara met de auto gemaakt. En daar hebben we geen seconde spijt van want het landschap is ontzettend eentonig. De provinciale weg SS343 die we daarvoor volgden was echter wel een ramp. De weg zat vol met gaten en we hielden ons hart vast als we weer door een gat knalden. De vrachtwagens slingerden letterlijk over deze weg om de gaten te mijden.
De rivier Adige zien we tijdens deze rit niet meer, wel een vlak boerenland met maisvelden afgewisseld door knollenland met daartussen braakliggende velden. Soms hier en daar een boerengehucht waarbij sommige boerderijen tot ruïnes vervallen zijn. Lijkt eigenlijk wel een beetje op Friesland uitgezonderd de ruïnes. Een 10 kilometer voor Ravenna kruisen we de rivier Po en daar is de naam van het gebied ook van afgeleid, Povlakte. De Po wordt door de Italianen ook wel “il grande Fiume” genoemd, de grote rivier. Ook langs de Po zijn hoge dijken aangebracht om het achterland te beschermen. De rivier voert namelijk enorme hoeveelheden sediment mee uit de Alpen maar kan dit nergens afzetten waardoor de bodem ophoogt, scheepvaart niet mogelijk is en de dijken telkens verhoogd moeten worden.
Om 13.30 uur bereiken we Ferrara. Het hotel ligt aan de rand van de stad net voorbij een enorm petrochemisch gebied. Na inchecken de fiets weer gepakt, Anita een leenfiets, en zo naar de oude binnenstad van Ferrara gefietst. De stad heeft een middeleeuwse kern en wat is de fiets een ideaal middel om de zeer smalle middeleeuwse straatjes te verkennen. En ook hier hypermoderne winkels in gebouwen van honderden jaren oud. Een enorme vesting in het hart van de stad (Castello Estense) domineert het stadsbeeld.
Wat opvalt is dat de Italianen hier wel massaal de fiets gebruiken, vooral jonge mensen. En wat dan echt in het oog springt is dat deze fietsen bijzonder jaren 70 ogen. Een zeer dun buizenframewerk met een ouderwetse dynamo en fragiele spatbordvorkjes. Daarbij ogen onze fietsen hypermodern en je zag ze er ook verlekkerd naar kijken, dus dubbele sloten erop bij het stallen.
In een middeleeuws achterafstraatje bij een Trattoria drie Aperol spritz besteld. We kregen er een bakje pinda’s bij, een bakje chips en een schoteltje hambroodjes. De rekening was 10 euro, daarmee kan je thuiskomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
