Dag 21

Met fiets en dochter naar Rome

Donderdag 21 juni

De etappe van vandaag gaat over de Apennijnen richting Umbrië. We volgen weer de bedding van de rivier Marécchia. Om Umbrië te bereiken moeten we de pas Valico di Viamággio over. Dit betekent een klim die licht begint maar uiteindelijk vrij stijl omhoog gaat over een totale afstand van circa 30 kilometer. Het landschap is zo mooi dat je het zware klimwerk bijna vergeet. Het is alsof je door een levend schilderij fietst, ook de blik van boven op de rivier is geweldig.
Doordat de snelheid de berg op maximaal 10 kilometer per uur is zie je ook de vele vlinders in alle kleuren en maten en dat zijn er ongelooflijk veel.

Eenmaal de pas gepasseerd, een koele plek gezocht waar Anita zich bij ons voegde en lekkere kersen gegeten. Vervolgens gaat het bergafwaarts met grote snelheid. Een heerlijk verkoelende rijwind en binnen no time hebben we het dal bereikt en gaat het met twee vingers in de neus verder het vlakke gebied in. Ons doel is het dorp Umbértide waar we ergens in de omgeving op een zogenaamde Agriturismo willen verblijven.
We hebben nog zo’n 40 kilometer te gaan, kunnen pas om 16.30 uur inchecken op het adres, dus tijd genoeg om het rustig aan te doen. Niet dus. Het is zo warm dat we zo snel mogelijk uit de hitte willen en daarom plankgas trappen. Met een gemiddelde van 28 kilometer per uur (wind mee) zijn we in 1,5 uur in Umbértine om Anita op een terras in het centrum te vinden. Daar onder genot van een Icethee de tijd doorgekomen.
Om 16.30 uur de locatie bereikt van Agriturismo Le Vigne di Pace, bovenop een heuvel liggend op een paar kilometer van het dorp. We waren exact op tijd want het begon op dat moment warm water te regenen en werden we in de gelagzaal van het complex hartelijk ontvangen door de gastvrouw die ook net gearriveerd was en gelijk een fles wijn open maakte en ons een glas inschonk. Michelle heeft intussen het nodige Italiaans vocabulaire opgebouwd en is al in staat een behoorlijk gesprek te voeren. De gastvrouw kwebbelde er vrolijk op los en je zag Michelle af en toe wel ernstig twijfelen zo van wat zegt ze nou maar het was wel gezellig. Vervolgens onze appartementen bekeken in de oude herenboerderij. Zeer oorspronkelijk met veel antiek maar gelukkig wel voorzien van moderne snufjes. Ook was er een buitenzwembad waar we vervolgens snel insprongen om af te koelen.

De Agrturismo waarin we verblijven bestaat uit een oude herenboerderij op een groot landgoed waar al het voedsel en vruchten zelf verbouwd worden. S avonds hebben we genoten van een Italiaans driegangenmenu bestaande uit zelfgemaakte ingrediënten waarbij wij ons volledig hebben laten verrassen aangevuld met huiswijn en Icethee. Het was heerlijk en teveel.