Dag 19

Met fiets en dochter naar Rome

Dinsdag 19 juni

Gisterenavond tijdens het eten in een Trattoria in Ferrara hadden we een heel speciale gast aan tafel, Captain Jack. Groen van kleur met rode en blauwe accenten. En zo cool als het maar kan. Ik heb het over een forse papagaai die door de eigenaar op de stoelleuning werd gezet en daar keurig bleef zitten. We gaven hem een stukje brood en dat pakte die keurig op in zijn klauw en knabbelde er heel ontspannen aan. Michelle zette de vogel op haar schouder en ook daar bleef ie keurig zitten. Tijdens de gehele maaltijd is hij niet van de plek geweken. Een heel aanhankelijke vogel.

Voor vandaag stond Ravenna op de fietsagenda. Ravenna ligt zo’n beetje aan de Adriatische kust maar om daar te komen moesten we alsnog een groot deel van de Povlakte door fietsen. We zijn vroeg vertrokken en ook deze tocht ging door een oneindig laagland gevuld met boerenakkers, irrigatiekanalen en kleine gehuchten. We kwamen op sommige delen over kilometers niemand tegen. Het was ook nog eens bloedheet, een klein schaduwplekje simpelweg niet te vinden en de wegen waren zeer slecht, een en al gaten.
Een gehucht was genoemd naar Anita maar of Costa Cordalis daar nou geweest ik betwijfel ik. Kortom niet echt een gebied om mensen aan te raden voor een leuke sightseeingstocht.

Na een uurtje of drie flink doortrappen ondersteund door de muziek van de Vengaboys, Queen en countryzanger Billy Currington en Don Williams kwamen we aan bij rivier de Reno waarbij we over de dijk konden fietsen. Daarmee werd onze horizon door de hoge positie verbreedt en werd de rit al iets aangenamer. Je zag ook meer bomenrijen verschijnen, het landschap veranderde langzaam. Helaas ging het asfalt op de dijk over in smalle gravelbanen en daarmee werd het zwaarder om vooruit te komen. Maar deze inspanning werd beloond want we bereikten het lagunemeer Valli di Comacchio. En daar zagen we flamingo’s, kleine en grote zilverreigers, zelfs purperreigers en daarmee vergeet je gelijk de inspanning die je geleverd hebt om er te komen. Fantastisch om te zien.
Met een pontje konden we aan de overkant van de rivier Reno komen en zo via het dorp S. Alberto verder fietsen naar Ravenna waar Anita ons al opwachtte in het hotel Cube.

Na eerst afgekoeld te zijn en gedoucht te hebben zijn we vanwege de afstand met de bus naar de oude centrum van de provinciestad Ravenna gereden. En ook hier is het verleden goed bewaard gebleven. Veel vroegchristelijke en byzantijnse mozaïeken, de aanwezige kerken maar ook de vele winkels onder de arcaden is een bezoek waard, heerlijk koel in de schaduw.
En als afsluiting natuurlijk een heerlijk ijsje bij een Gelateria genuttigd.
Op de terugweg het hotel nog even gefotografeerd zonder te beseffen dat er iets te zien is op de vensterbank van onze kamer op de eerste verdieping, op de foto een donker streepje. Dat zijn onze fietsschoenen en die “ruiken” heftig zodat ze niet naar binnen mogen.