Dag 8

Met fiets en dochter naar Rome

Vrijdag 8 juni

Vandaan staat Ellwangen op de lijst. We volgen de Kocher stroomopwaarts door het gebied van
Schwäbisch Hall. Deze reis zit vol met verassingen.

Het oude stations huis (hotel 1907) waarin we overnachten heeft vroeger dienst gedaan, het getal geeft aan vanaf wanneer. De oude spoorlijn is verdwenen maar op de plek hiervan is het fietspad aangelegd en dat is zeer comfortabel. Flauwe hellingen en flauwe bochten in een prachtig bergachtig landschap.
Totdat er halverwege een deel van de berg is afgeschoven en op het fietspad ligt. De weg is weg. Moet veroorzaakt zijn door het noodweer van afgelopen nacht.
We klimmen en worstelen ons over de steenophoging heen inclusief ongelooflijk veel kleine kikkertjes die nu de kans schoon zien om de weg tussen de stenen ongeschonden te passeren. Onze schoenen zijn na de passage geweldig smerig en een stuk gegroeid door de afgezette kleilaag. Dus die maar eerst met gras voor zover mogelijk schoongemaakt.
Hadden we het gevoel dat het daarmee over was kwam de volgende barrière. Een kilometer verder werd de weg volledig afgesloten door omgewaaide en naar beneden gespoelde bomen. Wat nu ? weer terug klauteren over de steenlawine of een nieuwe weg zien te vinden door de weilanden. Gekozen voor de laatste optie waarbij we door hoog gras fietsten en op goed geluk hoopten op een landbouwweggetje. Dat kwam er na pakweg een half uur. Al met al waren we in twee uur tijd maar 20 kilometer gevorderd dus de spurt erin om de verloren tijd in te halen. Dat bleek ook niet haalbaar want de ketting van Michelles fiets vloog eraf en vervolgens kregen we allebei een lekke band waarschijnlijk veroorzaakt door de klimpartij over de stenen lawine. Verdorie het zat niet mee.
Maar niet klagen want bij het dorp Braunsbach was men druk bezig de schade van het noodweer te herstellen van twee jaar geleden. Er was daar een modderstroom door het dorp getrokken die sporen had achtergelaten tot aan de eerste verdieping van woningen.
Overigens ligt vlakbij dit dorp de Kochertalbrücke, de hoogste talbrücke van Duitsland. Ongelooflijk hoog en imposant als je er met de fiets er onder door rijdt. Merk je met de auto waarschijnlijk niets van.

In de middag steeg de temperatuur tot ruim 30 graden en we moesten nog tegen de hoogvlakte op nabij de stad Schwäbisch Hall. Michelles band was wel gerepareerd maar die van mij nog niet. Ik kon lucht in de band houden door elk uur te pompen. Waarschijnlijk een heel klein gaatje wat zonder een emmer water niet lukt om op te sporen. Die doe ik vanavond wel.

Schwäbisch Hall is een prachtige middeleeuwse stad waar het riviertje de Kocher doorheen stroomt. De stad ligt aan de voet van de hoogvlakte dus je moet behoorlijk trappen om uit de stad te komen.
Uiteindelijk na vele bergetappes om 17.00 uur aangekomen in Ellwangen. Michelle had “de knollen” volledig op maar voelde zich na een douche weer helemaal top. Gelukkig maar.

We spraken in het hotel nog met een gepensioneerd stel uit de achterhoek die ook gepassioneerde fietsers waren. Santiago de Compostella en Rome hadden ze al gedaan en nu waren ze op weg naar Garmisch maar niet fanatiek meer. Leuke mensen en nog zo actief.

Avonds na het eten de band geplakt en ja het was een piepklein gaatje aan de zijkant van de binnenband en zeer waarschijnlijk door een scherpe steen veroorzaakt. Ondanks dat en de kleine tegenslagen kijken we terug op een geslaagde dag.